Το βάπτισμα του αίματος: Μόλις κυκλοφόρησε

BatismoDeSangueΦρέι Μπέττο

Το βάπτισμα του αίματος

Υποθέσεις Κάρλος Μαριγκέλα και Φρέι Τίτο

Μετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Σχήμα: 12,5Χ19,5 • Σελίδες: 480 • Τιμή: 17 ευρώ • ISBN 978-960-9797-46-7

Με κρέμασαν γυμνό, με τα χέρια και τα πόδια δεμένα, και μου έκαναν ηλεκτροσόκ στους τένοντες των ποδιών και στο κεφάλι. Ήταν έξι οι βασανιστές, με αρχηγό τον λοχαγό Μαουρίσιο. Μου έκαναν «τηλέφωνα» [χτυπήματα στα αφτιά] και ξερνούσαν βρισιές διαρκώς. Αυτό κράτησε περίπου μια ώρα. Με κατέβασαν από το παπαγαλόξυλο και με άφησαν να ξεκουραστώ δεκαπέντε λεπτά. Μετά ξανάρχισε η ανάκριση. Οι ίδιες ερωτήσεις με χτυπήματα και απειλές. Όσο πιο πολύ αρνιόμουν τόσο πιο δυνατά με χτυπούσαν. Τα βασανιστήρια, εναλλάξ με ερωτήσεις, συνεχίστηκαν μέχρι τις δέκα τη νύχτα. Όταν με έβγαλαν από την αίθουσα το σώμα μου ήταν γεμάτο αιματώματα, το πρόσωπό μου πρησμένο, το κεφάλι μου πονούσε και ήταν ασήκωτο.

Το Βάπτισμα του αίματος είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία, μια κραυγή ενάντια στην καταπίεση, τα βασανιστήρια, τη στέρηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Με αφορμή τις υποθέσεις των Κάρλος Μαριγκέλα και Φρέι Τίτο, ο Φρέι Μπέττο ανασυνθέτει με αριστουργηματικό τρόπο την εποχή της δικτατορίας στη Βραζιλία, περιγράφοντας καταλεπτώς την εφιαλτική κατάσταση που επικρατούσε σε μια χώρα, η οποία στο μυαλό του μέσου Ευρωπαίου φαντάζει ειδυλλιακή.

Παράλληλα όμως, στο Βάπτισμα του αίματος αναδύεται η τρυφερότητα και η αγάπη που κρύβει μέσα του ο συγγραφέας, τόσο ως αφοσιωμένος ιερωμένος όσο και ως αγωνιστής για την ανθρώπινη χειραφέτηση και ελευθερία.

 

Ο Φρέι Μπέττο (Carlos Alberto Libânio Christo), γεννήθηκε το 1944 στο Μπέλο Οριζόντε της Βραζιλίας. Σπούδασε δημοσιογραφία, ανθρωπολογία, φιλοσοφία και θεολογία.

Ιερέας και Δομινικανός μοναχός, συγγραφέας, αγωνιστής και υπέρμαχος της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια και βασανίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς της Βραζιλίας ως «συνοδοιπόρος» και συνεργάτης των κομμουνιστών.

Συμμετείχε σε πολλά κοινωνικά κινήματα και υπήρξε σύμβουλος του προέδρου Λούλα.

Έχουν εκδοθεί 60 βιβλία του στη Βραζιλία και στο εξωτερικό.

Στα ελληνικά κυκλοφορεί και το βιβλίο Ο Φιδέλ και η θρησκεία: Συνομιλίες με τον Φράι Μπέττο (Αλφειός, Αθήνα 1987).

Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί, «Η θεωρία του 1%»: νέα νουάρ κυκλοφορία

theorieΦρεντερίκ Α. Φαζαρντί

Η θεωρία του 1%

Μετάφραση: Γιάννης Καυκιάς

Σχήμα 12,5Χ19,5 • 168 σελίδες • Τιμή 11 ευρώ • ISBN 978-960-9797-47-4

Η Θεωρία του 1% είναι μια ιστορία με τέρατα. Ένα φάντασμα με στολή στρατιώτη της Βέρμαχτ έρχεται να σπείρει τον τρόμο στην αγροτική περιοχή Οζ κάποιον Σεπτέμβρη ασυνήθιστα άνομβρο. Καθαρίζει τον ένα μετά τον άλλο ορισμένους παράγοντες του Πουρσοβίλ που είχαν μπερδέψει το μεθύσι από ρακί μήλου με τις εκκαθαρίσεις της Απελευθέρωσης.

Αυτός ο παράξενος φονιάς προετοίμαζε το εγχείρημά του επί δεκαπέντε χρόνια. Η κάθε λεπτομέρεια είχε μελετηθεί με τη σχολαστικότητα που εξηγεί μόνο η δίψα για εκδίκηση. Ο μόνος παράγοντας που ο φονιάς δεν είχε υπολογίσει ήταν η παρουσία στο Πουρσοβίλ του αστυνόμου Παντοβάνι…

Η Θεωρία του 1% είναι το δεύτερο βιβλίο στη σειρά με ήρωα τον αστυνόμο Παντοβάνι. Το πρώτο, το Φονιάδες Μπάτσων, κυκλοφορεί επίσης από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων.

 

«[Ο Φαζαρντί είναι] ο πιο απολαυστικός Γάλλος συγγραφέας μετά τον Μανσέτ».

(Ζ.-Κ. Ζυλμπερστάιν, περιοδικό Le Nouvel Observateur)

 

«Για να περιγράψει αυτή την απελπισία, αυτή τη μοναξιά κι αυτή τη δυστυχία, ο Φαζαρντί ξαναβρίσκει τη λιτότητα, το πικρό χιούμορ και την ανατρεπτική αιχμηρότητα των μεγάλων Αμερικανών προδρόμων του».

(Πιερ Λεπάπ, περιοδικό Télérama)

 

Ο Φρεντερίκ Ανρί Φαζαρντί (το πραγματικό του όνομα είναι Ρολλάν Μορώ) γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Από νεανική ηλικία άσκησε πλείστα όσα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πράγμα που δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία…) και στρατεύτηκε στην επαναστατική Αριστερά μέσα από τις «Επιτροπές Βιετνάμ» και αργότερα την «Προλεταριακή Αριστερά» και την «Κόκκινη Αλληλοβοήθεια», μετέχοντας, εν τω μεταξύ, ενεργά στην εξέγερση του Μάη του ’68. Ήταν ένας από τους σπάνιους αυτής της γενιάς που παρέμειναν ώς το τέλος πιστοί στη νιότη τους: Δήλωνε ότι ήταν «ο τελευταίος αναρχο-μπολσεβίκος» και ότι προτιμούσε να θυσιαστεί παρά να αρνηθεί τις ιδέες του.

Ο Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί έγραψε πάνω από σαράντα μυθιστορήματα (αστυνομικά, αλλά και ιστορικά), τριακόσια πενήντα διηγήματα, πολιτικά δοκίμια, σενάρια για τον κινηματογράφο κ.λπ. Επίσης, αρθρογραφούσε τακτικά σε εφημερίδες και περιοδικά (υπήρξε για πολλά χρόνια μόνιμος αρθρογράφος της Humanité και του περιοδικού Charlie Hebdo, μεταξύ άλλων).

Πέθανε κι αυτός σχετικά νωρίς (όπως ο Μανσέτ), την Πρωτομαγιά του 2008, στα 60 του χρόνια.