«Να τραβήξουμε το φρένο κινδύνου στο τρελό τρένο της προόδου»: Κείμενο του Γιώργου Λιερού με αφορμή την πανδημία

Οι εκδόσεις των Συναδέλφων δίνουν σήμερα σε ηλεκτρονική μορφή το κείμενο του Γιώργου Λιερού Να τραβήξουμε το φρένο κινδύνου στο τρελό τρένο της προόδου με αφορμή την πανδημία του COVID-19.

Μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το κείμενο εδώ.

Ας μην βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε αυτόν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο ως ολοκληρωτικό. Κάθε άλλο, μπορεί να είναι πολύ χαρούμενος, πολύχρωμος, γεμάτος από ανθρώπους των δικαιωμάτων που θα διεκδικούν από το κράτος τα πιο απίθανα πράγματα, αν και ανάμεσα σ’ αυτά δεν θα περιλαμβάνεται το δικαίωμα να μην αφήνουμε ίχνη στο πέρασμά μας, να κρατάμε κρυφή την ιδιωτική μας ζωή και άλλα τέτοια παλαιομοδίτικα. Πολλές δεκαετίες πριν, ο Κρίστοφερ Λας μιλώντας για την «κουλτούρα του ναρκισσισμού» σε μια «δημοκρατική» κοινωνία όπως οι ΗΠΑ, αναφέρθηκε στον επιτελεστικό εαυτό [performing self], έχοντας υπόψη του τις εργασίες του Έρβινγκ Γκόφμαν: συνηθισμένοι άντρες και γυναίκες αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους στην καθημερινότητά τους σαν εκτελεστές [performers] υπό τη συνεχή ενδελεχή παρακολούθηση φίλων και ξένων· είναι καλά εκπαι­δευμένοι να συμπεριφέρονται κάθε στιγμή σαν να δίνουν παράσταση με όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω τους. Η κοινωνία του θεάματος προετοιμάζει εδώ και δεκαετίες τους ανθρώπους για την σημερινή εγκατάσταση του «καπιταλισμού της επιτήρησης». Μια ζωή που ξοδεύεται σε πλήρη δημοσιότητα επί παρουσία άλλων, γίνεται ρηχή, νόμιζαν κάποτε. Όμως ο άνθρωπος επιθυμητική μηχανή δεν θέλει να κρατήσει τίποτα κρυφό, εντελώς εξαρτημένος από το κράτος και τις εταιρείες, επιδεικνύει διαρκώς τη «διαχείριση του εαυτού» του, την «οικονομία των απολαύσεων» του κ.τ.λ.

Στον «βαθύ» φιλελευθερισμό, όπως τον προείδε με την μοναδική του οξυδέρκεια εδώ και τέσσερις αιώνες ο Χομπς, το δικαίωμα της κινητικότητας είναι το θεμελιώδες και προηγείται εκείνου της ιδιωτικότητας. Σύμφωνα με τον Χομπς, ο σκοπός που έχει ενσωματωθεί στον άνθρωπο σαν αυτοκινούμενο και αυτοκατευθυνόμενο μηχάνημα, είναι η διατήρηση της κίνησης. Από αυτή τη σκοπιά, η καραντίνα –τη στιγμή που εφαρμόζεται σήμερα σε 4 δις ανθρώπους– είναι ήδη ξεπερασμένη, το μέλλον ανήκει στην ψηφιακή επιτήρηση.

Στη Δύση σήμερα αναβιώνει, έναν αιώνα μετά, η φιλολογία για την «κίτρινη απειλή» –αναπαράγεται μάλιστα και από μερικούς «αντιε­ξουσιαστές»– και προστίθεται στην ισλαμοφοβία. Η δυτική προπαγάνδα αντιπαραβάλλει τη Δύση των δικαιωμάτων στην απολυταρχική Ανατολή. Όμως σε Δύση και Ανατολή (παρά τις πολλές και σημαντικές διαφορές), υπάρχει ένα κοινό πολιτιστικό υπόστρωμα που σχετίζεται με τον μετα­φορντικό καπιταλισμό. Παντού, το κράτος –καθώς δεν έχουν αναλάβει ακόμα όλες τις κοινωνικές λειτουργίες οι μηχανές, όπως στο Matrix– εξακολουθεί να χρειάζεται τη συγκατάθεση και τη συμμετοχή των κυβερνωμένων, αναγνωρίζει την αξία της ζωής (της ζωής ως τέτοιας, τίποτα παραπάνω) κ.τ.λ. Τα δικαιώματα, άλλωστε, συντελούν στην ένταξη της κοινωνίας στην κρατική τάξη, η πραγμάτωσή τους συμπίπτει με την «πολιτικοποίηση της ζωής», όπως σωστά επισημαίνει ο Αγκάμπεν.

Μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το κείμενο εδώ.

Επειδή επικίνδυνος δεν είναι μόνο ο κορονοιός…

…οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, σε συνεργασία την

Bibliotheque

du

Temps

Perdu

δίνουν σε pdf το κείμενο του

Gianfranco Sanguinetti «Ο Δυτικός δεσποτισμός».

Κατεβάστε το κείμενο με ένα κλικ εδώ.

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων θρηνούν για τον θάνατο του Περικλή Κοροβέση

Καλό σου ταξίδι, Περικλή. Θα είσαι για πάντα στη μνήμη και στην καρδιά μας. Το ίχνος σου θα μείνει ανεξίτηλο. Θα είσαι πάντα στο πλάι μας στους δρόμους του αγώνα.

Ο κορονοϊός δεν μας πτοεί: Δύο νέες εκδόσεις! Σπίνραντ «Το σιδερένιο όνειρο» – Παπανικολόπουλος «Στο εσωτερικό του Κινήματος»

Νόρμαν Σπίνραντ

Το σιδερένιο όνειρο

Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας

Σχήμα 12,5Χ19,5 • 424 σελίδες • Τιμή 19 ευρώ • ISBN 978-960-9797-87-0

Αφήστε τον Αδόλφο Χίτλερ (διά χειρός Νόρμαν Σπίνραντ) να σας οδηγήσει στα σκοτεινά και ταυτοχρόνως γκροτέσκα μονοπάτια του σιδερένιου του ονείρου: της απόλυτης δυστοπίας, όπου οι Αληθάνθρωποι προσπαθούν να καθαρίσουν τη Γη από τους μεταλλαγμένους. Τι μας θυμίζει, άραγε; Και πώς ο αναγνώστης δεν θα βρεθεί κάποιες στιγμές να σαγηνεύεται από το απόλυτο Κακό;

Ένα βιβλίο για γερά στομάχια, ένα βιβλίο, που αν και με την πρώτη ματιά φαντάζει ευθέως φασιστικό, η ιδιοφυής πένα του Σπίνραντ το μετασχηματίζει –με έναν λεπτό, σχεδόν αδιόρατο τρόπο– σε ένα αντιφασιστικό αριστούργημα.

«Είμαστε αναγκασμένοι, στον βαθμό που μπορούμε να συνεχίσουμε να διαβάζουμε σοβαρά το βιβλίο, να σκεφτόμαστε, όχι τον Αδόλφο Χίτλερ και τα ιστορικά του εγκλήματα –ο Χίτλερ είναι απλώς το μέσο αποστασιοποίησης– αλλά να σκεφτούμε τον εαυτό μας: τις ηθικές μας υποθέσεις, τις ιδέες μας περί ηρωισμού, την επιθυμία μας να κυβερνούμε ή να κυβερνιόμαστε, τους “δίκαιους” πολέμους μας. Εκείνο που προσπαθεί να μας πει ο Σπίνραντ είναι ότι αυτό συμβαίνει εδώ και τώρα.» Ούρσουλα Λε Γκεν

«Ενοχλητικά συναρπαστικό […] Ο έκπληκτος αναγνώστης μπορεί μόνο να αναρωτιέται άφωνος.» Χάρλαν Έλισον

«Η άγρια πίστη του Χίτλερ στο παράλληλο σύμπαν του υπερνικά το κριτήριό σας για την αξιοπιστία του […] και σας μεταφέρει στην καρδιά του τρόμου […] αυτό το βιβλίο θα του δώσει εκείνο το είδος της αθανασίας που του αξίζει!» Φίλιπ Χοσέ Φάρμερ

---

Δημήτρης Παπανικολόπουλος

Συνεργάζονται: Αλίκη Κοσυφολόγου, Βασίλης Ρόγγας, Κώστας Γαλανόπουλος

Στο εσωτερικό του Κινήματος

Όψεις της ενδοκινηματικής ζωής στην Ελλάδα της κρίσης

Σχήμα 12,5Χ19,5 • 224 σελίδες • Τιμή 10 ευρώ • ISBN 978-960-9797-88-7

Τα κείμενα του βιβλίου αναφέρονται σε σημαντικές πτυχές της εσωτερικής ζωής των αριστερόστροφων κινημάτων στην Ελλάδα της κρίσης, αν και υπερβαίνουν το συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.

Στο πρώτο κείμενο εξετάζονται οι έμφυλες σχέσεις στο εσωτερικό των κινηματικών χώρων, αριστερών, αναρχικών και συνδικαλιστικών. Είναι άραγε ισότιμες οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών στους χώρους που διατείνονται πως αγωνίζονται ενάντια στην πατριαρχία και στις έμφυλες ανισότητες; Ανατρέπονται ή αναπαράγονται οι παραδοσιακοί έμφυλοι ρόλοι στο εσωτερικό τους;

Στο δεύτερο κείμενο επιχειρείται η ανασκευή της άποψης, σύμφωνα με την οποία τα κινήματα τύπου Occupy και Αγανακτισμένων δεν είχαν ηγεσία. Μια πιο προσεκτική ματιά στο «κίνημα των πλατειών» στην Ελλάδα μπορεί να εγείρει το ερώτημα: θα εξασφαλιζόταν η μαζικότητα, η συγκρουσιακότητα, η διάρκεια, το κοινωνικο-πολιτικό εκτόπισμα αυτού του κινήματος, ή τα καινοτομικά του χαρακτηριστικά, χωρίς τη συνδρομή των έμπειρων ακτιβιστών που προσήλθαν μαζικά και κατείχαν καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων θέσεις-κλειδιά;

Το τρίτο κείμενο εστιάζει στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μεταξύ ριζοσπαστών και ρεφορμιστών. Εντοπίζονται και αναλύονται τα μοτίβα αυτών των αντιπαραθέσεων μέσα από την εξέταση των (αντ)επιχειρηματολογιών σε εμβληματικές ιστορικές στιγμές, όπως η Ρωσική επανάσταση, ο Μάης του ’68, και η σύγκρουση Ελλάδας – ΕΕ το 2015. Συζητήσεις που στοιχειώνουν το ελληνικό και διεθνές αριστερό και αναρχικό κίνημα και στιγμές που διασταυρώνεται ο «σιδερένιος νόμος της πρωτοπορίας» με το «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας». Το τέταρτο κείμενο εστιάζει σε μια πτυχή της εσωτερικής ζωής του αναρχικού χώρου, τις καταλήψεις. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι καταλήψεις έγκειται ακριβώς στο ότι πολιτικοποιούν την καθημερινή ζωή και τον ιδιωτικό χώρο. Οι καταλήψεις μετατρέπονται σε εργαστήρια «προεικονιστικής» πολιτικής, όπου κατασκευάζεται μια εικόνα του μέλλοντος. Σε αυτή την περίπτωση, η εσωτερική ζωή του κινήματος παύει να είναι μέσο και μετατρέπεται σε σκοπό. Όμως, το βίωμα της πολιτικοποίησης της καθημερινής ζωής συνυφαίνεται με αυξημένες μέριμνες, πειθαρχίες και κόστη, που βαραίνουν στις πλάτες των καταληψιών και τους/τις επηρεάζουν βαθιά, έως του σημείου να διαταράξουν τη σχέση μεταξύ μέσων και σκοπών.

ΔΩΡΕΑΝ η νουβέλα «Ο μαστρο-Ζαχαρίας» του Ιούλιου Βερν

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων θεωρώντας ότι στις δύσκολες ημέρες του κατ᾽ οίκον περιορισμού ένα βιβλίο είναι η καλύτερη συντροφιά, δίνουν δωρεάν κάποια από τα βιβλία που έχουν εκδώσει.

Αρχίσαμε με τη Νέα Καλιφόρνια του Αφόνσο Ενρίκες δε Λίμα Μπαρέτο –το πρώτο βιβλίο που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις μας–, συνεχίσαμε με Το καρφί του Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν και τώρα τριτώνουμε με το Ο μαστρο-Ζαχαρίας ή ο ωρολογοποιός που είχε χάσει την ψυχή του του Ιούλιου Βερν.

Θα ακολουθήσουν και άλλα, οπότε… μείνετε συντονισμένοι/ες!

Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε με ένα κλικ εδώ.