Ο κορονοϊός δεν μας πτοεί: Δύο νέες εκδόσεις! Σπίνραντ «Το σιδερένιο όνειρο» – Παπανικολόπουλος «Στο εσωτερικό του Κινήματος»

Νόρμαν Σπίνραντ

Το σιδερένιο όνειρο

Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας

Σχήμα 12,5Χ19,5 • 424 σελίδες • Τιμή 19 ευρώ • ISBN 978-960-9797-87-0

Αφήστε τον Αδόλφο Χίτλερ (διά χειρός Νόρμαν Σπίνραντ) να σας οδηγήσει στα σκοτεινά και ταυτοχρόνως γκροτέσκα μονοπάτια του σιδερένιου του ονείρου: της απόλυτης δυστοπίας, όπου οι Αληθάνθρωποι προσπαθούν να καθαρίσουν τη Γη από τους μεταλλαγμένους. Τι μας θυμίζει, άραγε; Και πώς ο αναγνώστης δεν θα βρεθεί κάποιες στιγμές να σαγηνεύεται από το απόλυτο Κακό;

Ένα βιβλίο για γερά στομάχια, ένα βιβλίο, που αν και με την πρώτη ματιά φαντάζει ευθέως φασιστικό, η ιδιοφυής πένα του Σπίνραντ το μετασχηματίζει –με έναν λεπτό, σχεδόν αδιόρατο τρόπο– σε ένα αντιφασιστικό αριστούργημα.

«Είμαστε αναγκασμένοι, στον βαθμό που μπορούμε να συνεχίσουμε να διαβάζουμε σοβαρά το βιβλίο, να σκεφτόμαστε, όχι τον Αδόλφο Χίτλερ και τα ιστορικά του εγκλήματα –ο Χίτλερ είναι απλώς το μέσο αποστασιοποίησης– αλλά να σκεφτούμε τον εαυτό μας: τις ηθικές μας υποθέσεις, τις ιδέες μας περί ηρωισμού, την επιθυμία μας να κυβερνούμε ή να κυβερνιόμαστε, τους “δίκαιους” πολέμους μας. Εκείνο που προσπαθεί να μας πει ο Σπίνραντ είναι ότι αυτό συμβαίνει εδώ και τώρα.» Ούρσουλα Λε Γκεν

«Ενοχλητικά συναρπαστικό […] Ο έκπληκτος αναγνώστης μπορεί μόνο να αναρωτιέται άφωνος.» Χάρλαν Έλισον

«Η άγρια πίστη του Χίτλερ στο παράλληλο σύμπαν του υπερνικά το κριτήριό σας για την αξιοπιστία του […] και σας μεταφέρει στην καρδιά του τρόμου […] αυτό το βιβλίο θα του δώσει εκείνο το είδος της αθανασίας που του αξίζει!» Φίλιπ Χοσέ Φάρμερ


Δημήτρης Παπανικολόπουλος

Συνεργάζονται: Αλίκη Κοσυφολόγου, Βασίλης Ρόγγας, Κώστας Γαλανόπουλος

Στο εσωτερικό του Κινήματος

Όψεις της ενδοκινηματικής ζωής στην Ελλάδα της κρίσης

Σχήμα 12,5Χ19,5 • 224 σελίδες • Τιμή 10 ευρώ • ISBN 978-960-9797-88-7

Τα κείμενα του βιβλίου αναφέρονται σε σημαντικές πτυχές της εσωτερικής ζωής των αριστερόστροφων κινημάτων στην Ελλάδα της κρίσης, αν και υπερβαίνουν το συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.

Στο πρώτο κείμενο εξετάζονται οι έμφυλες σχέσεις στο εσωτερικό των κινηματικών χώρων, αριστερών, αναρχικών και συνδικαλιστικών. Είναι άραγε ισότιμες οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών στους χώρους που διατείνονται πως αγωνίζονται ενάντια στην πατριαρχία και στις έμφυλες ανισότητες; Ανατρέπονται ή αναπαράγονται οι παραδοσιακοί έμφυλοι ρόλοι στο εσωτερικό τους;

Στο δεύτερο κείμενο επιχειρείται η ανασκευή της άποψης, σύμφωνα με την οποία τα κινήματα τύπου Occupy και Αγανακτισμένων δεν είχαν ηγεσία. Μια πιο προσεκτική ματιά στο «κίνημα των πλατειών» στην Ελλάδα μπορεί να εγείρει το ερώτημα: θα εξασφαλιζόταν η μαζικότητα, η συγκρουσιακότητα, η διάρκεια, το κοινωνικο-πολιτικό εκτόπισμα αυτού του κινήματος, ή τα καινοτομικά του χαρακτηριστικά, χωρίς τη συνδρομή των έμπειρων ακτιβιστών που προσήλθαν μαζικά και κατείχαν καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων θέσεις-κλειδιά;

Το τρίτο κείμενο εστιάζει στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μεταξύ ριζοσπαστών και ρεφορμιστών. Εντοπίζονται και αναλύονται τα μοτίβα αυτών των αντιπαραθέσεων μέσα από την εξέταση των (αντ)επιχειρηματολογιών σε εμβληματικές ιστορικές στιγμές, όπως η Ρωσική επανάσταση, ο Μάης του ’68, και η σύγκρουση Ελλάδας – ΕΕ το 2015. Συζητήσεις που στοιχειώνουν το ελληνικό και διεθνές αριστερό και αναρχικό κίνημα και στιγμές που διασταυρώνεται ο «σιδερένιος νόμος της πρωτοπορίας» με το «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας». Το τέταρτο κείμενο εστιάζει σε μια πτυχή της εσωτερικής ζωής του αναρχικού χώρου, τις καταλήψεις. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι καταλήψεις έγκειται ακριβώς στο ότι πολιτικοποιούν την καθημερινή ζωή και τον ιδιωτικό χώρο. Οι καταλήψεις μετατρέπονται σε εργαστήρια «προεικονιστικής» πολιτικής, όπου κατασκευάζεται μια εικόνα του μέλλοντος. Σε αυτή την περίπτωση, η εσωτερική ζωή του κινήματος παύει να είναι μέσο και μετατρέπεται σε σκοπό. Όμως, το βίωμα της πολιτικοποίησης της καθημερινής ζωής συνυφαίνεται με αυξημένες μέριμνες, πειθαρχίες και κόστη, που βαραίνουν στις πλάτες των καταληψιών και τους/τις επηρεάζουν βαθιά, έως του σημείου να διαταράξουν τη σχέση μεταξύ μέσων και σκοπών.