WU MING: ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΛΗ

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΛΗ

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΟ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

WU MING

18 Νοεμβρίου 2021

Η ακόλουθη συνέντευξη βασίστηκε στις ερωτήσεις που έστειλε η Federica Matteoni του γερμανικού περιοδικού Jungle World κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας του Οκτωβρίου του 2021. Η παρούσα εκδοχή αναθεωρήθηκε και επεκτάθηκε από τους συγγραφείς στις αρχές Νοεμβρίου με αφορμή τη δημοσίευση στο Ill Will. Συμπεριελήφθη, επίσης ένα νέο Παράρτημα του Wu Ming 1 σχετικά με τους οικολογικούς αγώνες.

Μετάφραση από τα αγγλικά

Τηλέμαχος Δουφεξής Αντωνόπουλος

Το αγγλικό πρωτότυπο μπορεί να βρεθεί εδώ

Σε άλλες γλώσσες ισπανικά γαλλικά ιταλικά γερμανικά

Η σελίδα του Wu Ming Foundation εδώ

Μπορείτε να κατεβάσετε σελιδοποιημένο pdf του κειμένου στον υπολογιστή σας με ένα κλικ εδώ.

Μια μεγάλη διαδήλωση κατά του Green Pass  (υγειονομικό πάσο) πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη στις 8 Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα την επίθεση στα εθνικά κεντρικά γραφεία του CGIL, του μεγαλύτερου συνδικάτου στην Ιταλία. Στα μάτια του πολιτικού κατεστημένου και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, αυτό φάνηκε να επιβεβαιώνει ότι η διαφωνία κατά του υγειονομικού πάσου ήταν αποκλειστικά φασιστική. Και ήταν αναμφισβήτητο ότι η ακροδεξιά είχε κερδίσει χώρο στην κινητοποίηση ενάντια στην πολιτική διαχείριση της πανδημίας. Μετά, ξαφνικά, τα πράγματα άλλαξαν. Αλλά προτού μας μιλήσετε για αυτό, μπορείτε να εξηγήσετε γιατί πιστεύετε ότι η περιγραφή ενός ουσιαστικά φασιστικού κινήματος κατά του υγειονομικού πάσου είναι παραπλανητική;

Από την Άνοιξη του 2020, προειδοποιούσαμε ότι ο κοινωνικός θυμός αυξανόταν και θα εκραγεί μόλις υποχωρήσει ο φόβος του ιού. Είπαμε ότι η έλλειψη κριτικής για την έκτακτη ανάγκη της πανδημίας θα μετέτρεπε τις επερχόμενες, αναπόφευκτες διαμαρτυρίες σε κάτι πολύ συγκεχυμένο και διφορούμενο, κάτι εκμεταλλεύσιμο από την ακροδεξιά και διάφορες συνωμοτικές υποκουλτούρες. Επικρίναμε δριμύτατα την πλειονότητα της αριστεράς της βάσης [sinistra di movimento] επειδή εξέφρασε ένα «ιοκεντρικό» όραμα, δηλαδή εστίαζε κάθε συζήτηση αποκλειστικά στον ιό και τον κίνδυνο μόλυνσης, ενώ έλεγε πολύ λίγα για την κυβέρνηση που διαχειρίζεται την πανδημία με παράλογους, άδικους, υποκριτικούς ακόμα και εγκληματικούς τρόπους.[1]

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν ξέσπασε η κινητοποίηση ενάντια στο υγειονομικό πάσο, εκφράσαμε τη γνώμη μας για πολλοστή φορά, επικρίνοντας την υπεροπτική στάση πολλών συντρόφων, την ευκολία με την οποία έβαλαν ταμπέλες και τη σιωπηρή προσκόλλησή τους στην πανδημική κοινωνική ειρήνη του Μάριο Ντράγκι από το φόβο τους «να πουν τα ίδια πράγματα με ακροδεξιούς πολιτικούς» όπως ο Ματτέο Σαλβίνι και η Τζόρτζια Μελλόνι, που επέκριναν το υγειονομικό πάσο για τακτικούς και τυχοδιωκτικούς λόγους. Ξεκάθαρα οι πλατείες σταδιακά γέμισαν επίσης με σημειωτικά και ιδεολογικά σκουπίδια. Επίσης, αλλά όχι μόνο, και αυτό είναι ακριβώς το ζητούμενο.

Σε οποιαδήποτε μαζική κινητοποίηση θα μπορούσαμε να είχαμε ακούσει λίγο από όλα. Χωρίς απαραιτήτως να αναφέρουμε τη ρωσική επανάσταση του 1905, στην αρχική φάση της οποίας ηγήθηκε ο παπά Γκαπόν, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ακούσαμε επίσης αντισημιτικές φαντασιώσεις συνωμοσίας που προέρχονταν από την πλατεία Ταχρίρ, ακούσαμε επίσης εθνικιστικές φαντασιώσεις συνωμοσίας βασισμένες στην κεμαλική ιδεολογία, προερχόμενες από το πάρκο Γκεζί κ.λπ. Θα ήταν σωστό να απορρίψουμε αυτούς τους αγώνες με βάση αυτές τις δηλώσεις; Όχι, και δεν έχει νόημα να το κάνουμε για τους εν εξελίξει αγώνες, τους μετα-πανδημικούς, που είναι αντιφατικοί αλλά αναπόφευκτοι.[2]