Γκιγιόμ Φαμπουρέλ: Πρέπει να βάλουμε τέλος στο μητροπολιτικό είδος

Συνέντευξη στο περιοδικό Géographies en Mouvement και στον Ρενό Ντιτέρμ

Στο τελευταίο του βιβλίο, Να τελειώνουμε με τις μεγαλουπόλεις, ο Γκιγιόμ Φαμπουρέλ επιτίθεται στις μητροπόλεις. Ανάμεσα στην οικολογική καταστροφή και τη απαλλοτρίωση της πολιτικής από την εξουσία, ο γεωγράφος συζητά τις κύριες επικρίσεις που ασκεί στις μεγαλουπόλεις και τις λύσεις που πιστεύει ότι είναι απαραίτητες.

Géographies en mouvement – Οι τίτλοι των δύο τελευταίων βιβλίων σας (Pour en finir avec les grandes villes, 2020, και Les Métropoles barbares, 2019) είναι τουλάχιστον σαφείς. Για ποιο πράγμα κατηγορείτε τις μεγάλες πόλεις;

Guillaume Faburel – Υπάρχουν προφανώς τα κοινωνιολογικά δεινά που αρχίζουν να γίνονται αρκετά γνωστά, όπως ο εξευγενισμός και ο διαχωρισμός, αλλά πάνω απ’ όλα η έξωση των φτωχότερων. Υπάρχουν όμως και τρία άλλα είδη προβλημάτων που είναι λιγότερο γνωστά και συνδέονται στενά μεταξύ τους.

Πρώτον, οι μεγάλες πόλεις ολοένα και περισσότερο κάνουν τους χώρους διαβίωσης τεχνητούς και, ακόμη περισσότερο, το σύνολο των εδαφών που τις τροφοδοτούν (πράγμα καταστροφικό από οικολογική άποψη και μόνο).

Αυτό προκαλεί (και αυτό είναι το δεύτερο πρόβλημα) μια αποστείρωση της ύπαρξής μας και των αστικών μας εμπειριών, οι οποίες βιώνονται όλο και πιο άσχημα. Αισθήματα ατελείωτης επιτάχυνσης και ακατάπαυστης διέγερσης, αισθήματα ασφυξίας και κορεσμού, σε σημείο να υπάρχει μια αυξανόμενη ανθρωπολογική απόρριψη ορισμένων αστικών τρόπων ζωής.

Τέλος, για να χωρέσουμε όλοι μαζί σε ένα μέρος με τα οικολογικά και ανθρωπολογικά αποτελέσματα που αναφέρθηκαν, πρέπει τελικά να στερηθούμε την άμεση ικανότητά μας για δράση. Εκχωρούμε τη δύναμή μας σε πολιτικές και θεσμικές δυνάμεις. Χάνουμε την ικανότητά μας να διαμορφώνουμε τον ζωτικό μας χώρο.  Πέρα από έναν διαχειριστικό περιβαλλοντισμό ή μια τιμωρητική οικολογία, οι πόλεις μάς κάνουν να χάνουμε την οικολογική μας αυτονομία. Μέσω του οικισμού και της πυκνότητάς τους, οι μητροπόλεις κυβερνούν όλο και περισσότερο τα σώματά μας και αυξάνουν τις βιοδυνάμεις τους, στερώντας μας από τη δική μας δύναμη. Επομένως, οι αστικές δημοκρατίες δεν είναι καθόλου δημοκρατικές. Η μητροπολιτικοποίηση του κόσμου είναι ένα θεμελιωδώς πολιτικό πρόβλημα.