Μουσικοποιητική παράσταση στο Συν.Αλλ.Οις

Παρουσίαση βιβλίου στις 25 Μαΐου

Το Σάββατο 19 Μαΐου ανακαλύπτουμε τον «Θησαυρό» στο Χαλάνδρι

Η Βιβλιοθήκη του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Χαλανδρίου,

η Παιδική Βιβλιοθήκη «Μίμης Βασιλόπουλος»,

ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος & Ρεματιάς και

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων,

προσκαλούν τους μικρούς τους φίλους να γνωρίσουν

τη Ρεματιά Χαλανδρίου και να ανακαλύψουν τους θησαυρούς της, μέσα από τις σελίδες του παραμυθιού

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΡΕΜΑΤΙΑΣ 

του συγγραφέα και λυρικού τραγουδιστή

Δημήτρη Κάσσαρη

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τον συγγραφέα, 

το Σάββατο 19 Μαΐου  2012, ώρα 12:00

στην Παιδική Βιβλιοθήκη «Μίμης Βασιλόπουλος» (Παλαιολόγου, Αβέρωφ και Σόλωνος, Χαλάνδρι)

Συντονίστρια η δημοσιογράφος Ματρώνη Δικαιάκου.

Μόλις κυκλοφόρησαν

Δημήτρης Κωτσάκης

3 και 1 κείμενα

Το κοινό και η δημοκρατία / Για τη δημόσια παιδεία / Αλλοτρίωση και κομμουνισμός / Δημόσιος χώρος: Χώρος των πολιτών, χώρος των ιδιωτών

Εισαγωγή: Δημήτρης Σταματόπουλος

Σχήμα 12,5Χ19,5 – 248 σελίδες – Τιμή στα βιβλιοπωλεία: 9,5 ευρώ

Τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται σε αυτό τον τόμο μετέχουν στις δημόσιες συζητήσεις για ένα διάστημα δώδεκα χρόνων, 1991-2003, που είχε ιδιαίτερη σημασία για τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα. Το τέταρτο κείμενο συνδέει τα τρία προηγούμενα με τη σημερινή δημόσια συζήτηση.

Το κείμενο Για τη δημόσια παιδεία μετέχει το 1991 στη συζήτηση για τη νέα εποχή της «παγκοσμιοποίησης» που οριοθετεί η κατάρρευση των σοβιετικών καθεστώτων το 1989. Αναφέρεται στον νέο τρόπο παραγωγής και τη σχέση του με το κράτος και την παιδεία, συζητώντας τη μορφωτική διάσταση της δημοκρατικής αντίθεσης στην αναδυόμενη αστική ολιγαρχία. Το δεύτερο κείμενο, Αλλοτρίωση και κομμουνισμός, παρεμβαίνει το 2000 στη συζήτηση για το αναδυόμενο μορφωτικό κίνημα με θέμα την υπέρβαση της αλλοτρίωσης με την έννοια που έχει ο όρος στον Μαρξ, διακρίνοντας τη σκέψη του Μαρξ από τον «ορθόδοξο μαρξισμό». Ακολουθεί το κείμενο Δημόσιος χώρος: χώρος των πολιτών, χώρος των ιδιωτών, που μετέχει το 2003 στην κεντρική για τη νέα εποχή συζήτηση του τέλους της πολιτικής και της υπέρβασης του ολιγαρχικού, πλέον, πα­γκόσμιου πολιτικού χώρου σε έναν αναδυόμενο δημόσιο χώρο άμεσης δημοκρατίας. Αφορμή είναι η εμφάνιση στην Ελλάδα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.

Η δημιουργία ενός δημόσιου χώρου με τις παραπάνω αρχές ήταν το πρόταγμα των ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων που είχαν αναπτυχθεί στη μεταδικτατορική Ελλάδα την περίοδο 1978-1991 στους χώρους κατοικίας, εργασίας και παιδείας. Οι συζητήσεις 1991-2003, που ακολούθησαν το κίνημα της περιόδου 1978-1991 και στις οποίες μετέχουν τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται εδώ, ολοκληρώνουν την προβληματική του κοινωνικού κινήματος της περιόδου αυτής, στο ιστορικό πλαίσιο της εμφάνισης των οικουμενικών κοινωνικών κινημάτων στην ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ελλάδα.

Το τελευταίο κείμενο, Το κοινό και η δημοκρατία, αναφέρεται στις έννοιες που είναι κεντρικές στο εννοιολογικό πλαίσιο των τριών αρχικών κειμένων και αναγκαίες για την κατανόησή τους έπειτα από τις συζητήσεις που ακολούθησαν. Αρχίζοντας με τη δυναμική του κοινού στη σχέση του με τη δημοκρατία, το κείμενο καταλήγει σε μια πρόταση ορισμού του κοινού ως θεμέλιο του δημόσιου χώρου της άμεσης δημοκρατίας.

Ο Δημήτρης Κωτσάκης διδάσκει για την ανθρώπινη επικοινωνία και τον χώρο στον Τομέα Πολεοδομίας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ. Είναι πανεπιστημιακός από το 1975 και ενεργό μέλος του κοινωνικού κινήματος. Μετέχει θεωρητικά και πρακτικά σε ομάδες που αφορούν τη σχολική εκπαίδευση και τη στήριξη ευπαθών κοινωνικών συνόλων.

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων σας καλούν σε μια πρώτη συζήτηση γύρω από τα θέματα του βιβλίου,

την Δευτέρα 14 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ. στο ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ (Ζ. Πηγής & Ισαύρων, Εξάρχεια).

Θα μιλήσουν οι

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΤΣΑΚΗΣ και

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κατεβάστε την πρόσκληση

Γιώργος Κολέμπας / Βασίλης Γιόκαρης

Κοινωνικοποίηση: Η διέξοδος από τις συμπληγάδες του κρατισμού και της ιδιωτικοποίησης

Σχήμα 17Χ24 – 168 σελίδες + ένθετο με διαγράμματα – Τιμή στα βιβλιοπωλεία: 11,5 ευρώ

Η πρόταση για κοινωνικοποίηση της παραγωγής και της παροχής υπηρεσιών προς εξυπηρέτηση βασικών ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών (άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη για τοπικοποίηση) προβάλλει: α) ως αδήριτη ανάγκη για να συμβάλει στην αντιμετώπιση και την υπέρβαση των ασύλληπτων αδιεξόδων, τα οποία έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να επισωρεύει στο υπερώριμό του στάδιο –στη φάση της χρηματιστηριακής ασυδοσίας του– το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός) σε οικονομικό / εργασιακό / κοινωνικό / πολιτικό και οικολογικό επίπεδο, έχοντας αναγάγει τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού οικονομικού κέρδους και συμφέροντος σε υπέρτατη αξία της ζωής αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις· β) ως διέξοδος από τις συμπληγάδες πέτρες από τη μία πλευρά τού διακατεχόμενου από εντονότατο κρατισμό και αναποτελεσματικότητα ελληνικού κρατικού, δημόσιου και δημοτικού, τομέα, και από την άλλη πλευρά του σίφουνα της ιδιωτικοποίησης που βρίσκει ως εκ τούτου το έδαφος προετοιμασμένο και σαρώνει (και) τον δημόσιο χώρο.

Η  κοινωνική οικονομία αναδύεται με λίγα λόγια ως ένας τρίτος τομέας μεταξύ του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, ο οποίος μπορεί: α) είτε να κινείται σε επίπεδο «λαϊκού καπιταλισμού», β) είτε –διευρυνόμενος και βαθαίνοντας τους στόχους και τα περιεχόμενά του– να υποσκάπτει τα οικονομικά / παραγωγικά  θεμέ­λια του «υπαρκτού καπιταλισμού» και να δημιουργεί τις ουσιώδεις προϋποθέσεις για τη μετάβαση σε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικοπολιτικό σύστημα οργάνωσης και χειραφέτησης της κοινωνίας.