Κάρλος Τάιμπο
Η πρόταση της αποανάπτυξης
12,5Χ19,5 • 216 σελίδες • Τιμή: 10 ευρώ με ΦΠΑ
Η βασική πρόταση της αποανάπτυξης δεν φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει ένα αντισύστημα ή μια αντιιδεολογία στη θέση της ιδεολογίας της ανάπτυξης, αλλά να ξαναεμφυσήσει στην κοινωνία το κριτικό πνεύμα απέναντι στη δογματική σκέψη και τον προπαγανδιστικό λόγο…
Η αποανάπτυξη που προτάσσουμε δεν είναι επ’ ουδενί μια τραγωδία, ακόμα περισσότερο αν δεχτούμε τον ορισμό της ευημερίας που δίνει ο Μάνφρεντ Λιντς, «ως συνένωση τριών στοιχείων: πλούτος αγαθών, πλούτος χρόνου και πλούτος σχέσεων». Η αποανάπτυξη, βασισμένη στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, φαίνεται να απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία. Από την άλλη, θέση της δεν είναι η παραίτηση από τις απολαύσεις της ζωής· απεναντίας, διεκδικεί κατηγορηματικά την ανάκτησή τους, απορρίπτοντας την απατηλή λάμψη της αλόγιστης κατανάλωσης…
Η αποανάπτυξη που προτάσσουμε δεν είναι επ’ ουδενί μια τραγωδία, ακόμα περισσότερο αν δεχτούμε τον ορισμό της ευημερίας που δίνει ο Μάνφρεντ Λιντς, «ως συνένωση τριών στοιχείων: πλούτος αγαθών, πλούτος χρόνου και πλούτος σχέσεων». Η αποανάπτυξη, βασισμένη στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, φαίνεται να απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία. Από την άλλη, θέση της δεν είναι η παραίτηση από τις απολαύσεις της ζωής· απεναντίας, διεκδικεί κατηγορηματικά την ανάκτησή τους, απορρίπτοντας την απατηλή λάμψη της αλόγιστης κατανάλωσης…
Ο Κάρλος Τάιμπο είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Ανάμεσα στα τελευταία του έργα ξεχωρίζουν τα Δεν είναι όπως μας τα λένε. Μια κριτική της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ένωσης (2004), Μια αναρχική-ελευθεριακή ανθολογία για χρήση των νέων γενιών (2010), Η αποανάπτυξη με απλά λόγια (2011), Το κίνημα 15 Μάη σε εξήντα ερωτήσεις (2011), Ισπανία, ένδοξη χώρα. Μετάβαση, θαύμα και κατάρρευση (2012). Η πρόταση της αποανάπτυξης είναι το πρώτο βιβλίο του που μεταφράζεται στα ελληνικά.
Filed under: Νέες εκδόσεις |
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ 
Πραγματικά χαίρομαι, όταν διαβάζω τέτοια κείμενα απλής επαγωγικής σκέψης, τα οποία (συν)απαντούν και στην ανάρτηση ‘Μισό μίσος για την ελίτ’. Όταν αυτά διατυπώνονται από κάποιον ποτισμένο με τον αέρα και τα χνώτα της χώρας, αναδύεται το αδιέξοδο που βασανίζει περισσότερο την ελληνική ελίτ και λιγότερο την ευρωπαϊκή: σε νέες εποχές, τα εργαλεία εφευρίσκονται από τα αδιέξοδα, η νέα γνώση, η νέα μεθοδολογία ορίζεται από τα γεγονότα, όχι αποκλειστικά από τις υπάρχουσες θεωρίες που είναι απότοκος άλλων γεγονότων που συνέβησαν κάπου αλλού σε διαφορετικές συνθήκες. Η δική μας ελίτ σπουδαγμένη στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και της φωτισμένης Ευρώπης όμως δεν πάτησε πόδι σε λανθασμένες παρατηρήσεις και υποδείξεις. Γιατί; Μα η απάντηση είναι αντίστοιχη με αυτή που λαμβάνει χώρα στο σχολείο: είναι δυνατόν κάποιος μαθητής με δυνατό μυαλό να δεχθεί την παρατήρηση του δασκάλου του, όταν αυτός σφάλλει; Μόνον αυτοί που έχουν μάθει ασμένως να πιθηκίζουν θεωρίες και να δέχονται προσβολές/τιμωρίες, σκύβουν το κεφάλι. Είπα σκύβει το κεφάλι. Και το μυαλό μου πάει σε αυτήν την κίνηση της Ανατολής, αυτήν την ανήκουστη για τα ήθη μας υπόκλιση, ένδειξη ωστόσο σεβασμού, που κάνουν οι Ιάπωνες μαθητές στην ταινία του Κουροσάβα Madadayo.
[…] Αντιστάσεις και Αντεξουσία» του ΟΡΕΣΤΗ ΒΑΡΚΑΡΟΛΗ «Η πρόταση της αποανάπτυξης» του ΚΑΡΛΟΣ […]